Sommige muziek – zoals deze van Matt Joe Gow & the Dead Leaves – schept vanaf het begin van de CD zoveel drive en enthousiasme dat er wel iets aan je moet mankeren wil dit je niet plezieren, zeker wanneer je het Americana genre een warm hart toedraagt. De muziek is fris en ongecompliceerd, en tevens dusdanig uitgebalanceerd dat het gepaard gaat met een zekere diepte, waardoor je niet benauwd hoeft te zijn voor een kortstondige bevlieging. Ik had nog nooit van deze Australische band – met Niew-Zeelandse roots - gehoord, maar wat klinken ze vertrouwd in de oren. Vanwege het mooie weer, en daardoor vanwege het aantal biertjes wat ik mij zelf heb toegediend kan het zijn dan dat ik iets makkelijker over oppervlakkige bezwaren heenstap, maar dan moet ik mezelf al extreem vergissen. Muziek uit Australië overvalt me overigens regelmatig met onpretentieuze projecten/producten, en dit is een eerste klas voorbeeld van hoe muziek moet klinken. Matt en de zijnen klinken als een jonge Fred Eaglesmith, of als the Jayhawks in hun beste dagen, daarbij een fikse dosis Whiskeytown.

Matt Joe Gow en zijn dode bladeren zijn zelf helemaal idolaat van het Amerikaanse product zoals die tot uiting komt bij artiesten als Steve Young, Townes van Zandt & Gram Parsons, en dat hoor je ook wel. Grappige genoeg krijg ik bij de zang van Matt een kleine Bryan Ferry associatie, iets wat allerminst de pret drukt. Een zeer aangenaam stemgeluid, met een beperkte nagalm. The Messenger is een rijke CD die enorm uitpakt, waarbij momenten van uptempo slim worden gecorrigeerd door de juiste mate van rust in de muziek. Nash Chambers – de broer van Kasey – heeft een hand in de productie, maar voor de rest denderen deze 11 nummers toch primair uit de koker van Matt Joe Gow en zijn jongen honden. Deze muziek is los, allerminst zweverig en bovenal zeer de moeite van het beluisteren waard. Een bezoek aan hun MySpace pagina zal voldoende zijn om ogenblikkelijk over te gaan tot de aankoop van deze werkelijk prachtige CD. Een schoolvoorbeeld van zoals muziek hoort te zijn, zonder inwerkperiode, maar eentje die meteen staat, en daarna ook blijft staan. Klasse – vers bloed uit Australië!